به نقل از «مهر»

زوجین نابارور از بهداشت روان غافل نشوند

تاریخ انتشار: ۱۷ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۴۵۸۰۰

به گزارش خبرگزاری مهر، بهزاد قربانی، در آستانه ۱۸ مهر (۱۰ اکتبر) روز جهانی بهداشت روان، گفت: بهداشت روان بخش مهمی از بهداشت عمومی است که متأسفانه در زندگی مدرن امروز بیش از پیش مغفول مانده است و از آنجا که بهداشت روان مقوله‌ای کمّی و قابل بیان در قالب اعداد نیست، پرداختن به آن دشوارتر است.

وی افزود: در بهداشت روان، همانند بهداشت جسم، سه سطح پیشگیری، درمان و بازتوانی یا توان‌بخشی داریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنچه در سطح یک بهداشت روان، یعنی پیشگیری، مهم است، تغییر سبک زندگی است. اگر مواجهه با عوامل استرس‌زای بی‌مورد شغلی و خانوادگی کاهش پیدا کند، کیفیت زندگی و بهداشت روان ارتقا پیدا می‌کند. البته تغییر سبک زندگی مقوله‌ای سهل و ممتنع است، یعنی در سطح نظری به‌آسانی به آن پرداخته می‌شود اما در عمل، امری دشوار است.

این روانپزشک درباره سطح دوم بهداشت روان، یعنی درمان، بیان کرد: در این سطح ابتدا باید این باور و دانش وجود داشته باشد که چیزی به نام بیماری اعصاب و روان وجود دارد. به‌رغم تلاش‌ها برای فرهنگ‌سازی و آموزش، هنوز بیماران با عبارت اختلالات روانپزشکی مشکل دارند و آن را نمی‌پذیرند و گاه مجبوریم از اصطلاح بیماری عصبی یا حتی اصطلاح نادرست بیماری روحی استفاده کنیم تا بیمار را قانع کنیم درمان را بپذیرد. در حالی که همان‌طور که تمام اعضا و جوارح بدن ممکن است دچار بیماری و اختلال شود، روان آدمی نیز ممکن است دچار مشکل شود و در قالب اختلالاتی چون افسردگی، اضطراب فراگیر، حملات پنیک، وسواس و یا اختلالات سایکوتیک و توهم و هذیان بروز یابد و این اختلالات و بیماری‌ها نیز همانند بیماری‌های جسمی نیازمند درمان است.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه ابن‌سینا درباره سطح سوم بهداشت روان، یعنی بازتوانی، افزود: این سطح از بهداشت روان مختص بیمارانی است که نیاز به پیگیری‌ها و مراقبت‌های طولانی‌تر دارند. در این سطح نیز روانپزشکان و روانشناسان با یک مشکل بزرگ مواجه‌اند؛ بیمار متقاضی قطع دارو است و اصرار می‌کند که درمان هرچه زودتر تمام شود. در حالی که ما این بازتوانی یا توانبخشی را در بیماری‌های جسمی هم داریم. مثلاً در فشار خون، دیابت یا اختلالات عملکرد تیروئید، آیا داروی بیمار لزوماً کم یا قطع می‌شود.

وی افزود: متأسفانه بیماران اصرار دارند داروهای روانپزشکی را هرچه زودتر قطع کنند. البته، این طبیعی است که ما تمایل به مصرف دارو نداشته باشیم اما باید در نظر داشته باشیم که اختلالات روانپزشکی عوارض و آثار منفی جدی و فراگیری بر زندگی ما دارند و در واقع، منافع مصرف دارو بسیار بیشتر از عوارض آن است و نباید بر قطع مصرف دارو به قیمت عود بیماری اصرار کنیم.

این روانپزشک درباره بهداشت روان در زوج‌های نابارور توضیح داد: همین سه سطح بهداشت روان در زوج‌های نابارور هم وجود دارد. در سطح اول، یعنی پیشگیری، باید به این زوج‌ها آموزش دهیم که سبک زندگی خود را متناسب با مشکلی که دارند، تغییر دهند. در واقع گام اول پذیرش این مشکل در روابط بین فردی است و باید به سازگاری با خود و جامعه پیرامون خود برسند تا بتوانند راحت‌تر زندگی کنند. بسیار مهم است که ناباروری را یک استیگما یا انگ و برچسب اجتماعی ندانیم و این باور در جامعه و زوج‌های نابارور شکل بگیرد که ناباروری یک مشکل پزشکی است و نباید باعث طرد و انزوا شود.

وی افزود: در عین حال، زوج‌های نابارور نباید از مکانیزم انکار برای مواجهه با مشکل خود استفاده کنند، زیرا انکار یک سازوکار دفاعی مخرب و نوروتیک است و به سلامت روان آسیب می‌زند. ما باید بیاموزیم که در مواجهه با مشکلات از سازوکار دفاعی مفید و مؤثر، یعنی سازگاری و تطبیق، استفاده کنیم و این مهارت را فرابگیریم که مشکلات را بپذیریم و با آنها مدارا کنیم.

قربانی درباره سطوح دوم و سوم بهداشت روان در زوج‌های نابارور گفت: اگر در زوج‌های نابارور متوجه وجود اختلالات روانپزشکی، مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات سایکوتیک شویم، همانند دیگر افراد باید درمان مناسب را برای آنها انجام دهیم. در سطح بازتوانی یا توانبخشی هم باید آنها را توجیه کنیم که لازم است درمان را پیگیری کنند، مراجعات دوره‌ای منظم را طبق نظر پزشک خود انجام دهند و روند درمان و بازتوانی را قطع نکنند.

وی با تأکید بر لزوم ادامه درمان اختلالات روانپزشکی در زنان باردار، بیان کرد: در دوره بارداری درمان و توانبخشی اختلالات روانی اهمیتی مضاعف می‌یابد، زیرا هم سلامت مادر مهم است، هم سلامت جنین و ما باید مراقبت‌ها و داروهای مناسب و با کمترین عوارض برای مادر و جنین را تجویز کنیم. متأسفانه گاهی مادر باردار گمان می‌کند اگر داروی مناسب تجویزی را قطع کند، مانع آثار منفی دارو بر جنین می‌شود و اینگونه از جنین خود محافظت می‌کند. در حالی که افسردگی، اضطراب فراگیر و دیگر اختلالات روانی با تغییراتی که در بیوشیمی خون ایجاد می‌کنند، صدمات بیشتری به جنین وارد می‌کنند.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه ابن‌سینا در پایان خاطرنشان کرد: برای ترویج و ارتقا بهداشت روان ابتدا باید این واقعیت را آموزش دهیم که بر پیکره و جسم انسان، روان حاکم است و اگرچه قابل دیدن و قابل سنجش با معیارهای کمّی نیست، اما بخش مهمی از سلامت ماست، آثار آن در لحظه لحظه زندگی مشهود است و اختلالات آن می‌تواند باعث آسیب به سلامت جسم شود.

کد خبر 5906629 حبیب احسنی پور

منبع: مهر

کلیدواژه: بهداشت روان درمان ناباروری بهزاد قربانی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بهرام عین اللهی سلامت روان آزمون استخدامی تخت بیمارستانی روانپزشکی سرطان روده بزرگ تغذیه سالم سالمندی بیماری های عفونی اورژانس تهران اختلالات روانپزشکی زوج های نابارور بهداشت روان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۴۵۸۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رابطه دردسرساز سحر دولتشاهی و پیمان معادی خارج از اتاق درمان

محمدرضا مقدسیان منتقد و کارشناس سینما شب گذشته نهم اردیبهشت با حضور در برنامه «سینمازاویه» درباره سریال «افعی تهران» و نسبت آن با سینمای جنایی گفت: در سینمای جنایی حرکت در عمق خیلی بیشتر است. مهم‌تر از اینکه جنایت را چه کسی انجام داده این مهم است که جنایت چرا انجام شده و آن کسی که این جنایت را مرتکب شده دچار چه پیچیده گی‌های شخصیتی بوده است. در اینجا برای تحلیل سرسخت و عمق پیدا کردن ماجرا این ضرورت که فهم دقیقی از تحلیل موقعیت و روانکاوی داشته باشیم، اهمیت پیدا می‌کند.

به گزارش رادیو گفتگو، وی ادامه داد: پیمان معادی یک ضرورتی را در سینمای ایران حس کرده و آن هم تنوع داستان‌ها و موقعیت هاست چراکه در سینمای ایران داستان‌های جنایی که استخوان دار باشند و تنه به کمدی نزنند زیاد نداشته ایم.

مقدسیان درباره نحوه نمایش درونیات شخصیت در «افعی تهران» گفت:، اما معادی یک رندی کرده و همان تلاشی که باید انجام می‌داده تا در موقعیت‌های مختلف، در جهان شخصیت ورود کند و او را به مخاطب معرفی کند به اتاق درمان آورده است. طبیعی است هر کسی که در اتاق درمان قرار می‌گیرد، درمانگر تلاش کند درونیات او را شناسایی کند. اما اگر قرار بود در اتاق درمان این اتفاق نیفتد باید موقعیت‌های پیچ در پیچی می‌ساخت که اطلاعات درباره شخصیت کم کم به مخاطب منتقل بشود.

این کارشناس، سینما را به عنوان یک تلنگر برای اهمیت بیشتر به سلامت روان مهم دانست و افزود: واقعیت این است که در همه جای دنیا کمپین‌هایی تشکیل می‌شود که آدم‌ها بیش از پیش به سلامت روان خود اهمیت بدهند. اگر سینما بتواند تلنگری بزند یا روان درمانی به امری تبدیل شود که آدم‌ها به آن اعتماد کنند و به آن روی بیاورند، اتفاق خیلی مثبتی روی داده است.

مقدسیان درباره انتخاب روان‌درمانگر و شیوه مواجه سریال با این مساله گفت: دغدغه پیمان معادی در این سریال جدای از اینکه به او کمک کرده درونیات شخصیت را با حضور در اتاق درمانگر به مخاطب منتقل کند، کمک کرده تا او یک نوع فرهنگ سازی هم انجام بدهد. اما همان طور که روان درمانی و سراغ گرفتن از درمان گر مساله‌ای است که باید روی آن فرهنگ سازی بشود، مسلح شدن به انتخاب روان درمان گر درست هم باید اتفاق بیفتد.

وی افزود: ما به اندازه روان درمانگران کاربلد، روان درمانگرانی داریم که کم عمق و کم دانش هستند و احساس مسئولیت نمی‌کنند و این آسیب زاست. برای همین است که نظام روان درمان گری در دنیا استاندارد‌های سفت و سختی دارد که باید مانند یک میثاق پزشکی رعایت بشود.

مقدسیان پاشنه آشیل سریال را در انتخاب روان‌گر درست دانست و گفت: سریال در این نقطه اشتباه می‌کند. مناسبات اتاق درمان به درستی منتقل نمی‌شود و ارتباط بین مراجع و روان درمانگر خارج از اتاق درمان مردود است.

وی با بیان اینکه رفتن به سراغ اتاق درمان برای جذاب‌تر شدن درام، استاندارد‌هایی هم دارد افزود: ماجرا این طور نیست که یا ما نباید سراغ اتاق درمان برویم یا اگر رفتیم هر طور شد آن را جذاب کنیم. یک سری خط قرمز‌ها در اتاق درمان وجود دارد.

مقدسیان ادامه داد: اطلاعات شخصی روان درمان گر با مراجع نباید در میان گذاشته شود و آشنایی به غیر از آشنایی اتاق درمان با روان درمان گر نباید اتفاق بیفتد. او فقط باید شنونده باشد همدلی کند، اما در نقش روان درمان گر. ممکن است جایی که مراجع درک می‌شود، احساس وابستگی به درمانگر پیدا کند. اینجا درمانگر یا باید از تکنیک‌ها استفاده کند و برای مراجع واضح بشود که این رابطه عاطفی در نقش درمانگر است و لاغیر. اگر این اتفاق نیفتد باید مراجع به درمانگر دیگری معرفی کند.

این کارشناس سینما استاندارد‌های اتاق درمان را مهم دانست و افزود: این مهم است که استاندارد‌ها را رعایت کنیم چراکه ممکن است کسی بعد از کشمکش‌های زیادی با خودش بپذیرد که درمان بشود، ولی با این اتفاق، نتیجه درخوری نگیرد و اعتماد شخص به روان درمانگر از بین برود و هیچ وقت در زندگی به روان درمانگر مراجعه نکند.

مقدسیان در پایان درباره نقاط مثبت و ضعف اثر گفت: «افعی تهران» در بخش توجه به روان درمان گری موفق است، اما در تصویر کردن اتاق درمان و شیوه رفتار سحر دولتشاهی به عنوان درمان گر و ارتباط عاطفی که بین او و مراجعش (پیمان معادی) تصویر می‌کند، از اساس بر ضد روان درمان است. اینجا دانش و توانایی فیلمنامه نویس کم بوده، او عشق آن را داشته که به این موضوع بپردازد، اما علم آن را نداشته است. برای جذاب کردن درام هم مولفه‌های دیگری بود که بدون زیر پا گذاشتن استاندارد‌ها و خط قرمز‌ها می‌شد از آن‌ها بهره برد.